Klub Seniora w kinie Iluzjon prezentuje cykl: Vive la France!

drukuj
ag, 23.03.2017

Wielcy twórcy francuskiego kina

Vive la France! (Niech żyje Francja!) to hasło przewodnie drugiego filmowego sezonu Klubu Seniora, w kinie Iluzjon Filmoteki Narodowej, odbywającego się pod patronatem Ambasady Francji. Jako, że uwielbiamy naszą seniorską publiczność, w nowym sezonie pragniemy uczynić "Klub Seniora" bardziej dostępnym dla większego grona starszych widzów. W związku z tym bilety na seanse w ramach cyklu będą mogli oni nabyć w naszym kinie za jedyne 5 zł!

Do maja 2017 w "Klubie Seniora" zaprezentujemy jeszcze kilka znakomitych filmów wybitnych francuskich twórców takich jak: Marcel Carné, Jean Renoir, François Truffaut, Jacques Tati, Henri-Georges Clouzot, Alain Resnais, René Clément oraz Jean-Luc Godard. Każde ze spotkań rozpocznie się mini–wykładem podczas, którego nasi widzowie dowiedzą się więcej o tym, jak powstawało prezentowane dzieło, jakie relacje panowały na planie między odtwórcami głównych ról a także co sprawiło, że ich twórcy na zawsze zapisali się na kartach historii kinematografii.

Projekcje odbywać się będą w Sali Stolica, początek o godzinie 11.00

 

Plan projekcji:

30.03

Alain Resnais

Hiroszima, moja miłość

 

27.04

René Clément

Zakazane zabawy

 

25.05

Jean-Luc Godard

Żyć własnym życiem

Opisy filmów:

Hiroszima, moja miłość

(Hiroshima, mon amour) 88 min., Francja/Japonia 1959

reż.: Alain Resnais; scen.: Marguerite Duras; zdj.: Sacha Vierny, Michio Takahashi; wyk. : Emmanuelle Riva, Eiji Okada, Stella Dassas, Pierre Barbaud, Bernard Fresson

Film wypełniają dwa równolegle prowadzone wątki dziejące się w różnych planach czasowych: pierwszy z nich rozgrywa się kilkanaście lat po zakończeniu II wojny światowej i ukazuje namiętny romans francuskiej aktorki i młodego Japończyka oprowadzającego kobietę po Hiroszimie, po miejscach upamiętniających kataklizm wybuchu jądrowego; na drugim planie, w retrospektywach, rozgrywa się dramat wielkiej, tragicznej miłości bohaterki do niemieckiego żołnierza w okresie okupacji hitlerowskiej we Francji - miłości przynoszącej hańbę i cierpienie. Na tych dwóch z pozoru odległych płaszczyznach Resnais ukazuje niszczącą siłę wojny, determinującej losy zarówno jednostek, jak i całych narodów.

Zakazane zabawy

(Les jeux interdits)  87 min., Francja 1952

reż.: René Clément; scen.: Jean Aurenche, Pierre Bost, François Boyer, René Clément; zdj.: Robert Juillard; wyk.: Brigitte Fossey, Georges Poujouly, Amédée, Laurence Badie, Lucien Hubert

Akcja filmu rozgrywa się w 1940 roku w trakcie inwazji hitlerowskiej na Francję. Podczas nalotu, wśród wielu innych ludzi, giną rodzice małej Paulette. Błąkająca się bez celu dziewczynka trafia do wioski, w której zostaje przygarnięta przez miejscową rodzinę i zaprzyjaźnia się z jej dziesięcioletnim synem Michelem. Jednak pamięć o niedawnych wydarzeniach pozostaje w świadomości Paulette, która wraz ze swoim nowym przyjacielem wymyśla zabawę w śmierć. Dzieci najpierw urządzają pogrzeb małemu pieskowi Paulette, który także zginął w nalocie, i na grobie stawiają krzyż skradziony z cmentarza. W podobny sposób chowają kreta, potem inne zwierzęta. Ich ukryte przed oczami dorosłych miejsce pochówków zaczyna się rozrastać, a z cmentarza znikają kolejne krzyże. Ta sytuacja zaczyna wywoływać niepokój i wzajemne podejrzenia mieszkańców wioski.

Chociaż w filmie nie ma wielkich scen batalistycznych, pozostaje on jednym z najbardziej wstrząsających obrazów wojny, ukazujących jej okrucieństwo i trwałe piętno, jakie pozostawia na tych, którzy jej doświadczyli. Zderzenie słodkiej twarzy Paulette z mrokiem, jaki czai się w jej duszy, wywołuje większe wrażenie, niż widok burzonych budynków. Film otrzymał Oscara, statuetkę BAFTA oraz Złotego Lwa na festiwalu w Wenecji.
 

Żyć własnym życiem

(Vivre sa vie: Film en douze tableaux) 82 min., Francja 1962

reż. i scen.: Jean-Luc Godard; zdj.: Raoul Coutard; wyk.: Anna Karina, André S. Labarthe, Sady Rebbot, Guylaine Schlumberger, Peter Kassovitz, Brice Parain

W dwunastu obrazach, z których każdy - jak w filmie niemym - opatrzony jest krótkim opisem streszczającym wydarzenia, Godard opowiada historię Nany S. Dziewczyna wyjechała z prowincji, na której zostawiła męża i syna, i podjęła pracę ekspedientki w sklepie z płytami. Za pośrednictwem znajomej poznaje jej sutenera i odtąd zaczyna dla niego pracować. Jest przekonana, że w każdej chwili może zrezygnować, jednak z czasem zostaje wplątana w trudną do porzucenia zależność. Godard zastosował tu manierę nazwaną przez siebie théâtre-vérité, co miało oznaczać teatralność nie tylko konstrukcji, lecz także sposobu filmowania – w długich sekwencjach przy statycznej kamerze, z wyeliminowaniem montażu, co zdaniem twórcy miało służyć pełniejszemu i bardziej obiektywnemu uchwyceniu autentyzmu. Film, jak każde dzieło Godarda, miał swych entuzjastów, ale i wielu przeciwników, został jednak oficjalnie doceniony i otrzymał Nagrodę Specjalną Jury oraz nagrodę krytyki włoskiej na festiwalu w Wenecji, a także nagrodę krytyki Niemieckiej Republiki Federalnej dla najlepszego filmu zagranicznego.

Kino Iluzjon; ul. Narbutta 50 a; 02-536 Warszawa

Kasa kina – (22) 848 33 33; iluzjon.rezerwacje@fn.org.pl

Bilety na pojedyncze seanse: 5 zł

Osoba do kontaktu:

Julia Radziszewska, tel. 22 845 50 74:; e-mail: jradziszewska@fn.org.pl

 

język polskijęzyk angielski

WESPRZYJ NAS

Wpłać darowiznę na konto:

nr 60 2030 0045 1110 0000 0386 5930

tytuÅ‚em: darowizna na cele statutowe

KRS: 0000137258

 

Sprawdź gdzie działamy

Ośrodek Studiów Wschodnich